Voorouderlijk trauma omzetten in een blessing
Through healing we can change the curse of the trauma into a blessing….’
Iedere keer als zij een stap wil zetten lijkt het alsof ze wordt terug gefloten. Vooral haar lichaam wil dan niet meewerken.
Ze staat er voor open om te kijken wat daar mogelijk nog aan voorouderlijke belasting doorheen werkt…
In contact met oma
Wanneer ik haar, na een uitgebreide intake, vraag om de ogen te sluiten komt ze al snel in contact met haar oma. Ze merkt op dat oma graag contact wil en de verbinding erg sterk voelt. Toch ervaart ze ook verstijving in het lichaam wanneer we vragen naar de minder leuke momenten van oma toen zij nog in leven was.
Een en al verstijving in het lijf. We kunnen daar niet naar kijken. Aldus oma…
Nog altijd actief
Het lijf geeft aan dat het trauma (de onafgeronde) ervaringen van oma dus nog altijd actief zijn. Zelfs zo actief dat het in het leven van haar kleindochter nog zichtbaar is.
Niet voelen, niet voor jezelf leven, overleven is meer van toepassing.
Oma is gestorven zonder dat er erkenning is geweest voor haar pijn als kind. Zij lijkt verhard, verstijfd en wordt door velen omschreven als een niet vriendelijk mens. Een moeilijke vrouw…
Er doorheen prikken
De kleindochter, mijn cliënte, heeft echter al jong de gave om daar doorheen te prikken. Ze toont warmte en verbinding. En is, zo jong als zij is, juist nieuwsgierig naar deze oma. Wanneer oma sterft als zij nog jong is, wil oma dan ook als het ware bij ‘haar’ blijven. Zij begrijpt mij… ik wil haar beschermen.
Nu jaren later blijkt dat oma nog altijd aan het beschermen is. De wereld is boos en wreed. Het is een hard leven, is nog altijd haar overtuiging.
Nadat we oma bereid krijgen (vanuit de wens van haar kleindochter) toch naar eigen pijn te kijken, en vooral te voelen… komt daar een bewustzijnsverandering op gang.
Achter het harnas
Via de kleindochter, die bij mij in de praktijk op een stoel zit komt het verhaal van oma eruit. De tranen. De pijn. Het kwetsbare meisje achter het harnas.
De eenzaamheid. Mijn cliënte herkent daarin veel van zichzelf. Ook zij voelde zich niet gezien als kind en daarom dus ook de ‘connectie’ met oma.
Wanneer de pijn is ervaren en het kindsdeel van oma de nodige aandacht heeft gekregen in de sessie kan er echt worden losgelaten.
Loslaten en energie vrij geven
Beiden voelen: het is goed zo. Ik mag overgaan. Jij mag voor jezelf leven. Jij kunt dat zelf. Voel je vrij om je eigen stappen te zetten. Het leven is best de moeite waard….
Mijn cliënte ervaart vervolgens direct een enorme warmte in het lijf. Een golf van energie, zo omschrijft ze het. Alsof een deel van mij is wakker gemaakt…
Verstijving, niet voelen, overleven… het hoeft niet meer. Niet op wilskracht maar vanuit verbinding en liefde voor jezelf vertrouwen mogen ervaren. Er komt een medicijn vrij! Pure levensenergie.
Zoals zij mij zelf teruggeeft: er komt iets samen in mij terwijl ik eerder dacht dat ik er tegen moest vechten. Helend voor mij, mijn voorouders en mijn kinderen. Dat weet ik zeker! Voelen was de sleutel tot de binnenwereld van mijn oma en ook mijn eenzaamheid. Ik hoef niet meer zo ontzettend mijn best te doen. Voelen is nu mijn super kracht!