These boots are made for walking…

Ken je dat? Wanneer iets niet lekker zit of loopt, dan draag je het niet of zelden.
Nu ben ik niet zozeer van het bewaren, steeds vaker breng ik kleding of spullen graag naar de kringloopwinkel of een ander goed doel zodat dit nog een tweede leven krijgt. Ja, het is wel eens jammer wanneer je veel geld hebt betaald voor iets dat je niet draagt, maar nog meer jammer dat het na zo’n grote uitgave dus alleen maar ligt te versloffen ergens achter in je kast.

Nieuwe stappers

Het leuke aan vaker je spullen brengen naar een kringloopwinkel is dat ik er zelf dus ook met meer regelmaat binnenkom én zelf dus ook wel weer leuke dingen op de kop tik. Niet te vaak naar binnen lopen dus, dan hebben we weer teveel spullen en beginnen we weer van voor af aan.
In ieder geval deed ik nog niet zo lang geleden een leuke koop aan mooie laarzen. Voor nog geen tientje had ik een paar op de kop weten te tikken dat leuk kan onder eigenlijk ieder jurkje of rok, super handig (dit begrijpt iedere vrouw) Ik werd er blij van. In de winkel pasten de laarzen ze goed.

Dan de eerste dag dat ik ze droeg… ‘au’ na een uurtje had ik pijn in mijn voeten!
Balen, maar helaas was mijn gedachte. Gelukkig kun je aan zo’n koopje weinig buil vallen. De laarzen bleven zeker drie weken in de kast. Totdat ik gister iets droeg waarbij ik dacht: dat zou toch echt leuker zijn met die laarzen. Misschien kan ik ze toch eventjes dragen? Tussen mijn afspraken door kon ik desnoods de schoenen even uit doen en ’s middags zou ik alweer thuis zijn en eventueel de schoenen kunnen inruilen voor comfortabeler exemplaren wanneer ik weer buiten de deur zou stappen.

Een tweede kans

Gekke is: ik droeg de bewuste laarzen dus de hele ochtend en ik voelde…niets. Geen pijn aan de voeten! Pas in de middag bedacht ik mij dat ik zomaar zonder problemen al de halve dag op deze schoenen rondliep.
Fijn! Dan hoeven ze toch niet terug naar de kringloop en kan ik ze nog even dragen. Grappig toch hoe dit in een paar weken tijd zo’n verschil kan maken. Waar het aan ligt? Geen idee. Ik ben in ieder geval blij dat ik de laarzen nog een tweede kans gaf. Dat je er eigenlijk een beetje tegenop zag maar dat ze toch ook wel zo leuk waren dat je het nog een kans geeft. Dat je dan positief verrast wordt.

Na knellen wél grote stappen zetten

Ik vergleek het een beetje mijmerend met andere dingen de ik graag wilde doen in mijn leven, maar toch echt niet altijd de eerste keer meteen comfortabel te noemen waren. De eerste keer klantcontact vond ik spannend in mijn nieuwbakken ondernemersbestaan bijna 9 jaar geleden. Een beetje buikpijn had ik wel. Maar wat was het gaaf om uiteindelijk met deze klant te mogen werken. Wat was het een fijn gevoel om mensen verder te kunnen helpen met iets dat je leuk vindt en goed kunt. Vele klanten volgden en buikpijn komt er niet meer bij kijken, af en toe alleen nog wat gezonde spanning. Het ondernemersjasje ging steeds lekkerder zitten. Plezier won het van spanning vooraf.

Hetzelfde oncomfortabele gevoel was er met de eerste keer voor een grote groep spreken (twee dagen vooraf misselijk…) of de eerste keer (ok eerste tien keer) een filmpje opnemen en delen op internet of lesgeven aan vakgenoten (dat stemmetje ‘wie ben ik dan…’) Niet alles van wat ik heb gedaan zat uiteindelijk als gegoten, maar wat ben ik blij dat ik mezelf vaak genoeg wél een tweede kans gunde. Wanneer het de eerste keer een beetje knelde toch nog eens een poging deed. Omdat het toch ook écht wel héél leuk was. En er op mijn manier beter in ging passen, of het mij beter ging passen dat kan natuurlijk ook.

Wat past jou?

Veel van wat we ondernemen in het leven zetten we na één iet wat pijnlijke ervaring maar wat graag weer terug in onze persoonlijke kast. Maar wat waagde jij wél tot een nieuwe poging? Wat gaf jij wél een tweede kans en zat je uiteindelijk als gegoten?